کد مطلب:40408 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:43

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

مباهله در اين زمان چه صورت دارد؟

مباهله (نفرين كردن دو نفر به يكديگر)، بعد از گفتگو و مباحثه انجام ميگيرد و اين كار براي آن است كه باور و يقين رهبران ديني را به معتقداتشان اثبات كند; چنان كه پيامبر اكرمبعد از آن كه با نمايندگان مسيحيان نجران مذاكره و مباحثه نمود و بحثهاي آنان به نتيجه نرسيد خداوند سبحان به پيامبر اكرمفرمود: فَمَنْ حَآجَّكَ فِيهِ مِنم بَعْدِ مَا جَآءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ...ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلَي الْكَـَذِبِينَ;(آل عمران،61) هر گاه بعد از علم و دانشي كه (دربارة مسيح) به تو رسيده، (باز) كساني با تو به محاجّه و ستيز برخيزند، به آنها بگو: بياييد ما فرزندان خود را دعوت كنيم، شما هم فرزندان خود را; ما زنان خويش را دعوت نماييم، شما هم زنان خود را; ما از نفوس خود دعوت كنيم، شما هم از نفوس خود، آن گاه مباهله كنيم; و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم.

هنگامي كه پاي مباهله به ميان آمد نمايندگان مسيحيان نجران فرداي آن روز براي اين كار مقرر كردند و پس از مراجعه به شخصيتهاي نجران، اسقف (روحاني بزرگشان) به آنها گفت: شما فردا به محمد نگاه كنيد. اگر با فرزندان و خانوادهاش براي مباهله آمده بود، از مباهله با او بترسيد و اگر با يارانش آمد، با او مباهله كنيد. فرداي آن روز، پيامبر آمد، در حالي كه دست عليبنابيطالبرا گرفته و حسن و حسينپيش روي او راه ميرفتند و فاطمه3 پشت سرش بود. نصارا نيز بيرون آمدند; درحاليكه اسقف آنها پيشاپيش آنان قرار داشت. دربارة همراهان پيامبر سؤال كرد، به او گفتند: اين، پسر عمو و دامادش و محبوبترين خلق خدا نزد اوست و اين دو پسر، فرزندان دختر او از عليهستند و آن بانوي جوان، دخترش فاطمه، عزيزترين مردم نزد او و نزديكترين افراد به قلب اوست... . اسقف گفت: من مردي را ميبينم كه در مباهله با كمال جرأت اقدام ميكند و گمان ميكنم راستگو باشد كه در اين صورت، به خدا قسم، يك سال بيشتر بر ما نخواهد گذشت; درحاليكه در تمام دنيا، حتي يك نصراني هم وجود نداشته باشد كه آب بنوشد، و عرض كرد: اي ابوالقاسم! ما با تو مباهله نميكنيم; بلكه مصالحه مينماييم و پيامبر9 با آنها مصالحه كرد.( برگرفته از تفسير نمونه، همان، ج 2، ص 578 ـ 579 / جهت اطلاع بيشتر ر.ك: احقاقالحق، قاضي نورالله شوشتري; / پيام قرآن، آيتالله مكارم شيرازي و همكاران، ج 9، انتشارات مدرسة الامام اميرالمؤمنين/ غايةالمرام، مرحوم محدث بحريني; و.... )

از رواياتي كه از پيشوايان معصوم: نقل شده، استفاده ميشود كه مباهله اختصاص به پيامبر نداشته است، بلكه هر فرد با ايماني در مسائل مذهبي ميتواند براي هر حقيقتي از حقايق ثابته دين، با مخالفان به مباهله برخيزد. چنان كه در روايتي از امام صادقآمده است: ابي مسروق از آن حضرت پرسيد: ما هرگاه با مخالفين مذهب به آياتي از قرآن (مانند: نسأ، 59; مائده، 55; شوري، 23 و...) استدلال ميكنيم، آنان مطلب ديگري ميگويند و استدلال ما را نميپذيرند; حضرت فرمود: در اين هنگام آنان را به مباهله دعوت كنيد سپس امام صادقآداب مباهله كردن را براي ابي مسروق بيان نمود.( ر.ك: اصول كافي، كليني;، ج 2، ص 498، نشر دارالاضوأ / الميزان، علامه طباطبايي، ج 4، ص 410، منشورات جماعة المدرسين / تفسير موضوعي قرآن كريم، سيرة رسول اكرم در قرآن، جوادي آملي، ج 9، ص 177، نشر اسرأ / فروغ ابديت، استاد جعفر سبحاني، ج 2، ص 440، مركز انتشارات دفتر تبليغات اسلامي. )

فلسفه مباهله، بازشناسي حق از باطل و نابودي اهل باطل است. در صورتي كه اهل باطل با استدلال منطقي، تسليم حق نشوند و لجاج ورزند با مباهله، هم اهل باطل نابود ميشود و هم حقيقت براي كساني كه حق براي آنان مشتبه شد و آشكار ميگردد.